OVERIG

LP-KOFFER met glaskraaltjes

Prijs op aanvraag

Wisten jullie dat je afval van polyethyleen plastic zoals doppen van melkflessen en drankkartons veilig kan smelten? Toen ik het hoorde zag ik gelijk een grote halfronde lp-koffer van hout met een intarsia van allerlei kleuren polyethyleen voor me. Zou ik hout en polyethyleen kunnen combineren door een decoratief patroon in de kofferklep te frezen en op te vullen met dat plastic? Dat moest ik onderzoeken.

Om te beginnen maakte ik een grote koffer van een paar vurenhouten planken: een rechthoekige body met een ronde scharnierende klep van maar liefst 18 lagen vurenhout. Na het frezen van het patroon in de klep bleek de polyethyleen tot mijn grote ergernis op geen enkele manier te hechten in de geultjes zodat mijn intarsia-ontwerp met plastic nooit zou kunnen slagen. Ik heb mijn plan moeten bijstellen en besloot om het patroon op te vullen met glaskraaltjes in de kleuren van de plastic doppen die ik speciaal hiervoor had opgespaard.  

En wat een mooi effect hebben die kraaltjes gegeven! Het is achteraf zelfs maar de vraag of mijn plan zó mooi uitgepakt zou hebben met polyethyleen als dat laatste wèl aan het hout gehecht zou hebben. Daarmee is ook deze koffer weer een heus kunstwerk geworden. Niet echt om lp’s mee te nemen (het handvat is meer bedoeld om de klep te bewegen), maar wèl een unieke eye catcher in je kamer.

Maten (hxbrxd): 42 x 36,5 x 10cm

Materiaal: vuren planken, houtlijm, kleurpigment, glaskralen, epoxylijm, blanke alkydlak, goudkleurig kofferbeslag

2023

Indien je geïnteresseerd bent in deze koffer dan kan je mij hieronder een bericht sturen.  

KOFFERTAS#2

Eén koffertasje was niet genoeg. Het eerste exemplaar in blauw groene tinten (zie hier) was zó verkocht dus ik heb er nog één gemaakt. Dit exemplaar heeft 17 aan elkaar gestikte reepjes leer in de kleuren rood, paars, geel en bruin en is iets kleiner. Het hout is gekleurd met mahonie-pigment. 

Materiaal: repen leer, leerlijm, grenenhouten en azobé plankje, houtlijm, houtkleurpigment, blanke alkydlak, zilverkleurige hardware

Maten (hxbrxd): 17 x 23,5 x 10cm

2021

Verkocht

KOFFERTAS

Een zak met leerrestanten bracht mij op een nieuwe uitdaging. Na knikkers, knuffels, lp’s, paraplu’s, gaspatronen, metaal en kunststof wilde ik nu eens hout met leer combineren in één object. Hout en leer zijn materialen met tegengestelde eigenschappen en bewerkingsmethodes. Leer wordt in de regel slechts gebruikt om hout te verfraaien, en hout wordt ook soms gebruikt om leer te verfraaien. Maar mijn bedoeling was een object te maken waarin het leer totaal vervangen wordt voor hout. En toen kwam ik al gauw uit op een tas, waarbij de combinatie -wat mij betreft- in geen geval een houtje touwtje indruk mag maken, maar juist strak en smaakvol moet ogen. 

Voor het model koos ik een eenvoudige koffertas-vorm om de overgangen tussen leer en hout te beperken tot 1-2, aangezien juist die overgangen (genageld of geregen) veel ruimte in beslag nemen en enigszins folkloristisch ogen. De flap, of overslag bestaat uit 16 aan elkaar gestikte reepjes leer uit de zak met leerrestanten. De body is gemaakt van reststukjes grenen- en vurenhout. 

Materiaal: leer, leerlijm, garen, zilverkleurige hardware, grenenhout, vurenhout, houtlijm, kleurpigment, blanke alkydlak

Maten (hxbrxd): 19 x 24 x 10 cm

2021

Verkocht

DESIGNPLANT

Een paar weken geleden vond ik op straat vreemd gevormde staven van doorzichtig gekleurd kunststof. Geen idee waarvoor ze dienden, maar zoiets leuks kon ik niet laten liggen. Mijn brein ging gelijk in standje creëren. Zou ik deze kunststof staafjes met hout kunnen combineren, bijvoorbeeld in een interieurobject? Zou ik deze ogenschijnlijk niet bij elkaar passende materialen überhaupt wel kunnen combineren?

Jazeker, dat kon ik. Ik liet mijn fantasie volledig de vrije loop en maakte er mijn versie van de vleesetende plant Dionaea muscipula van. De Dionaea muscipula vangt insecten door de bijzondere bladvallen die dichtslaan als er een insect op landt. Dat gaat zo snel dat het insect geen kans maakt om te ontsnappen waarna enzymen het verteren. Mijn recente gevoel dat ik als mens wordt opgegeten door de natuur, wordt in deze fantasie-versie van de Dionaea muscipula gesymboliseerd. 

De (polycarbonaat?) staafjes boog ik om tot bladstengels. Ook bleken die staafjes goed te bewerken zijn met houtbewerkingsgereedschap. Van resthout maakte ik de doorgaans groene en rode bladvallen. Elke ‘val’ heeft een eigen kleuring met acrylverf gekregen. De vorm is bepaald door het restmateriaal (plankje, deurknop, stoelpoten). 

De bloempot is een oudje en eveneens van de straat. Het lavaglazuur erop correspondeert mooi met de luchtbelletjes in de kunststof bladstengels.

2021

Privé bezit