portret
Hondenportretten zijn een schot in de roos
Tijdens de laatste twee exposities trekken mijn houten hondenportretjes nogal wat aandacht. Ik kan dus wel de prachtigste Art deco dames maken, maar bezoekers zien sneller hun eigen hond bij hen thuis aan de muur hangen. En tijdens de Atelierroute kreeg ik dan ook een opdracht voor het maken van weer een nieuw hondenportret: deze keer een portret van een labradoodle. Het is de derde al die ik dit jaar heb mogen maken. Hondenportretten zijn kennelijk een schot in de roos.
Ze zijn allemaal weer anders. Het is maar net wat ik wil c.q. kan benadrukken in de stukjes hout. Voor mij was het nu een leuke uitdaging om zo’n krullende doodle vacht vorm te geven. Door minder glad schuurwerk en rechte lijnen te vermijden vind ik dat dat me zeker is gelukt.
Dit is overigens mijn laatste wandobject van dit jaar. Met het aanbreken van de vochtige koude houd ik in mijn werkplaats winterstop.
Nieuw honden-portret in de maak
Regelmatig krijg ik van vrienden interessante modetekeningen uit de Roaring ‘20s toegestuurd die bedoeld zijn om me te inspireren tot nieuwe fantasieportretten. Of ik ontvang quasi grappig bedoelde erotische afbeeldingen met de vraag of ik zoiets ook van hout kan maken. Ja hoor, haha, alles is van hout te maken. Vooral als een afbeelding heel grafisch is ie goed naar stukjes hout te ‘vertalen’. Ik zie zo’n nieuw werk dan meteen voor me, maar toch ga ik met die afbeelding dan niet aan de slag. Hoe komt dat? Nou, meestal vind ik zo’n mode-afbeelding lief bedoeld maar niet spannend en vernieuwend meer om te maken. En de erotische afbeelding wel vermakelijk maar niet smaakvol genoeg voor me. Dus enorm bedankt, lieve mensen, maar de toegestuurde afbeeldingen blijven niets meer dan suggesties. Kennelijk moet de inspiratie toch uit mijzelf (uit voorgaande ervaringen of zelf ergens opgedane visuele ervaringen) komen voordat ik echt ‘aan’ ga.
Onder handen heb ik nu een portret van een lieve bruine labrador, mijn vijfde honden-portret. Het zaagwerk en het kleuren met pigment is gedaan. Het portret zal verder met lak en een beetje acrylverf afgewerkt worden. Hierdoor zullen de aangebrachte kleuren volledig veranderen. De labrador-eigenaar weet van niets nog. Ssssst, niets zeggen hoor…….
Duurzame metamorfose
Moet je op de foto hieronder eens zien hoe mijn zelfportret er uitzag, nadat ik het zo’n 4 jaren geleden als alternatief naambordje naast mijn voordeur hing. Blootgesteld aan wind en regen was het onherroepelijk achteruit gegaan. Onder invloed van vocht waren de verschillende houtlagen gaan ‘werken’ ten opzichte van elkaar. En de lak was inmiddels verweerd en stond ‘open’. Aldus was er veel vocht in het het hout gedrongen. Hierdoor waren vrijwel alle okergele en mahonie-rode kleurpigmenten uit de haren en achtergrond gespoeld. En er waren groene en zwarte schimmels bijgekomen.
Omdat het bordje toch one of a kind is en ik het wilde behouden ben ik aan de slag gegaan om het in een wat fraaiere staat te krijgen.
En wauw! Het is me gelukt en wat een verschil! Mijn uitgesleten zelfportret heb ik gereinigd, geschuurd, gerepareerd, opnieuw gekleurd en dik in de epoxy gezet. Zo kan het de komende jaren weer naast mijn deur hangen.
Ik vind het effect van de hars op het gekleurde hout echt fan-tas-tisch!!! Nooit geweten dat door het glas-effect een epoxy afwerking veel meer diepte geeft dan blanke alkydlak. Dit effect zal ik waarschijnlijk nog wel vaker gaan inzetten.
Groeps-expositie in de Dominicus op Koningsdag
Kom je ook ons werk bekijken? 15 kunstenaars uit Utrecht West zullen staan te glunderen in de Dominicuskerk, tijdens de 5e editie van de Koningsdagexpositie. Ik ben van plan om alle ‘Hartenbrekers’ er naar toe te slepen en ik hoop uren aan een stuk over mijn houten dames en heren te kunnen leuteren. Zoiets heb ik de afgelopen 24 maanden toch wel heel weinig kunnen doen. Op zo’n dag je werk verkopen is nog niet eens het belangrijkste, maar het gewoon kunnen laten zien overal en nergens, daar begint het uiteindelijk toch mee.
Locatie: Händelstraat, Utrecht. Openingstijden: 10.00 – 15.00 uur.
Jan van Z: “Je was een goede kanshebber, maar dat haar ….. “
Stiekem vond ik het hartstikke leuk om bij de officiële onthulling van het burgemeestersportret (gemaakt door Nico Heilijgers) vandaag onze voormalige burgemeester persoonlijk te hebben mogen ontmoeten. Voor elke deelnemer aan de ontwerpwedstrijd was wat spreektijd met hem ingeroosterd. Aimabele man die geïnteresseerd leek in hoe / waarom ik voor hout en deze contourlijnen kies. Van Zanen meldde me overigens dat ik een goede kans op het mogen maken van het definitieve portret had gehad. “Heel verfrissend uniek portret. Een goede tweede”, zei hij, maar hij was afgeknapt op de vorm en kleur van zijn houten kapsel.
Hoe hilarisch! Ik had eerder verwacht dat hij al die rimpels niet flatteus genoeg zou hebben gevonden.
Expositie in het Parkhuis
Deze heer en een aantal dames hangen vanaf vandaag in de etalage van Parkhuis Lombok. Daar zullen zij de voorbijgangers 8 weken lang verblinden met hun schoonheid.
Het adres van het Parkhuis is J.P. Coenstraat 5, Utrecht
Mensen gelukkig maken met een bijzonder portret is het mooiste
Soms krijg je een kadootje je kant uit geschoven. Dit was er zo één voor mij. Ik kreeg de eer om een houten portret te maken voor jarige R. van zijn 45 jaar geleden overleden vader. Dat ik van tevoren al het volste vertrouwen kreeg vond ik een bijzonder geschenk. Maar ook nadat het portret van Ton gereed was voelde ik me verrast. De opdrachtgever kreeg tranen in de ogen toen ze het portret voor het eerst zag, zó mooi vond ze het. Maar de jarige zoon zelf was ook enorm blij. En niet alleen leek het portret op de weinige foto’s die er van vader Ton zijn, het bleek ook nog eens op zoon R. zelf te lijken. De blijdschap was mooi en oprecht. Voor mij is het een kado om aan zo’n portret te mogen werken. Daar is wat mij betreft bijna geen prijskaartje aan te hangen. Op zo’n moment houd ik wel bijzonder veel van mijn werk.
Om meer te weten te komen over 'Ton' klik je hier.
Ontwerpschets voor houten portret ‘Jan van Z’ naar wedstrijd
De gemeente Utrecht wil voormalig burgemeester Jan van Zanen volgens traditie laten portretteren en heeft daarvoor een ontwerpwedstrijd uitgeschreven. Ik ga een inzending insturen, te weten een ontwerpschets voor een portret van Jan van Zanen in gerecycled hout. De schets laat alle vlakjes en zaagsnedes zien die ik zal maken -als ik win. Best een lastig portret om te maken in hout want de man heeft weinig contrast in zijn uiterlijk en behalve een vierkante kaak, een humoristische trek om de mond en borstelige driehoekige hoge wenkbrauwen ook geen specifieke kenmerken waar ik iets mee kon doen, dus ik heb hem veel lijntjes en rimpels gegeven. De hele gevestigde kunstorde dingt natuurlijk mee dus mijn kansen liggen niet hoog maar meedoen is al leuk…….
Update 23/11 : Inmiddels heeft de jury uit de 49 inzendingen een winnaar gekozen. Helaas gaat de opdracht voor het definitieve portret niet naar mij.
Mini-expositie in het voormalige tramhuisje
In het voormalige tramhuisje op het Muntplein, ook wel bekend als het brugwachtershuisje, worden het hele jaar door exposities gehouden. Vandaag mocht ik er een aantal van mijn wandobjecten plaatsen. De ruimte in het kleine huisje is beperkt dus ik heb mij ingehouden om ze goed tot hun recht te laten komen. Vier dames en één heer zijn er te bekijken tot eind augustus. Ze staan c.q. hangen achter best wel dikke tralies, dus dat zit wel snor.
Locatie is op de hoek van de Leidsekade met de Abel Tasmanstraat tegenover het Muntgebouw.
Hoe maakte ik deze hartenbreker?
Ik heb een hele kleine video van ongeveer 3 1/2 minuut gemaakt over de totstandkoming van het portret van Rudolph. Vanaf de eerste ontwerptekening tot het laatste schroefje komt Rudolph in stappen tot leven. Klik en kijk naar de houten versie van een beroemde hartenbreker uit de jaren 1920-1930.