Een nieuw begin

In dit bericht wil ik het over een nieuwe ontwikkeling hebben. Ik werk al heel mijn leven ‘met mijn handen’, alleen deed ik dit niet meteen professioneel, dat is eigenlijk pas sinds 2010. En ik heb ook andere beroepen gehad behalve deze 4 jaren schilderwerk en houtreparatieklussen: 7 jaar thuis met een chronisch zieke zoon, 5 jaar office manager / secretaresse en 7 jaar onderzoeks- en beleidsmedewerker. (Ik heb een curriculum vitae dat echt alle kanten uit schiet.)

Maar ik heb altijd gecreëerd. Als jong meisje leerde mijn vader mij al timmeren, en mijn moeder leerde mij naaien. Mijn eerste recycling project deed ik toen ik zo’n 11 jaar oud was. Ik sloopte de poten onder mijn kaptafeltje uit, zette het op de grond, en gaf het een bruine jaren 70 tint aen nieuwe greepjes. Aanvankelijk wilde ik ook naar de Academie voor Industriële vormgeving, maar ik belandde op de universiteit.

Door allerlei ontwikkelingen ben ik uiteindelijk een paar jaar geleden een eigen bedrijf begonnen in schilderwerk en reparatieklussen. Helaas bleek in de zomer van vorig jaar dat ik niet gebouwd ben voor dergelijk zwaar werk; ik heb mijn schouders in een rap tempo gesloopt. Het revalidatieproces duurt al zeker 12 maanden en eigenlijk ben ik er nog niet.

De ernst van de zaak heeft me nu doen besluiten om geen zware klussen meer aan te nemen, maar alleen nog lichte reparaties, kleinere constructies en kunstzinnig decoratief schilderwerk. Ik stop niet hoor, maar ik begin opnieuw. Nieuwe producten maken waarin hergebruik van materiaal bovenaan staat, en nieuwe klanten trekken die dat waarderen en hier specifiek naar op zoek zijn. Ik heb er zin in!