Ankie van Heertum
Dit is ’Cocon’: lampje aan het plafond en chillen maar!
Soms werk ik toch nog als vrijwilliger om nieuwe mensen te leren kennen, ze te helpen en zelf van ze te leren. Voor het evenement ‘de Buurtcamping’ heb ik met een hartstikke leuke en veel jongere collega Keshia van Beusekom een zitcocon ontworpen: een houten zitplateau met een los bovendeel, een beetje in de vorm van een tajine. Hoog genoeg om twee volwassenen in kleermakerszit erin te kunnen laten zitten. Met een geleende kromme decoupeerzaag en handtools is ie in een gehuurde loods vervolgens gebouwd. En dat onder toeziend oog van de loodseigenaar die er werkelijk niets van begreep. De zitcocon is net op tijd klaar voor het kampeerweekend. Het is een te gek ding geworden. Lampje aan het plafond en chillen maar!
Workshop Knuffeltasje Maken
Tour d’Artistique is neergestreken in Blijburg. Daar ben ik zaterdag 14 mei om in de zogenaamde knuffel-caravan een workshop [Maak van je knuffel-dier een knuffel-tasje] te geven. Mocht je je zaterdag gaan vervelen ……..
Adres is: stadsstrand Blijburg, noordzijde Haveneiland te IJburg.
Foto’s zijn van de dag zelf.
Mijn laatste klus voor de Tour
Een oude tafel met versleten fineer heb ik opgekalefaterd om te dienen als bureau in de studeerkamer-caravan. Normaliter was het mijn werk om oude meubels aan te pakken, dus dit voelde achteraf als een niet zo’n goede actie van me. Ik heb ontzettend leuke dingen gedaan en gekke objecten gemaakt bij het kunstcollectief, maar bij het gratis aanbieden van mijn eigen meubelwerk ligt kennelijk mijn grens. Een vrijwilliger geeft als boodschap af dat hij/zij er oké mee is dat ie zijn/haar arbeidsuren verkoopt voor nul euro. En daar ben ik het diep in mijn hart helemaal niet mee eens. Ik heb derhalve besloten te gaan stoppen met mijn vrijwillige bijdrage. Dit zal zo’n beetje mijn laatste klus voor Tour d’Artistique zijn geweest. Het zal wennen zijn, maar het is goed zó.
Oude knuffels = stof + kleur + plezier = nieuwe lampenkap
Je kunt op vele manieren naar materiaal kijken. Als ik naar een speelgoedknuffel kijk dan zie ik stof, textuur, kleur, zachtheid, plezier en vorm. Met deze aspecten speel ik in dit ontwerp. Vorige week kreeg ik namelijk ineens het wilde idee om een lampenkap van aan elkaar genaaide stroken 'knuffelbeesten-stof' te maken. De knuffels zijn hiervoor eerst gewassen en daarna uit elkaar gehaald. Vervolgens heb ik lapjes geknipt met behoud van zo veel mogelijk details. Een knuffel levert meestal maar kleine stukjes textiel op, vaak geplooid of rond geknipt, dus ze moesten allemaal eerst 'recht' gemaakt worden. De lapjes heb ik weer aan elkaar gestikt tot stroken. Door veelvuldig te schuiven met die stroken ligt hier nu een afwisselende, spannende lap op de grond.
Zó ziet een knuffel-lampenkap er dus uit, plat gelegd op de grond. Volgende fase is de lap opspannen om het frame van de kap. Ik heb de kap nog niet in huis, moet helaas nog even wachten. Dat is wel moeilijk want ik wil dóór.
P.S. Ben je benieuwd naar het resultaat? Klik dan hier om het te zien.
Doe meer met vinyl!
Voor de komende Antiek- en Verzamelaarsbeurs hebben mijn collega Marjoke Hoenderdos en ik in het atelier van Tour d’Artistique een kamerscherm van LP’s gemaakt. Oude vloerpanelen vormen het frame, de LP’s zijn op een speciale manier aan elkaar gehaakt.
Datum Antiek- en Verzamelaarsbeurs: 21-22 november
Locatie: Jaarbeurs Utrecht
Naaiwerk voor upcycle project met afgedankte jeans
De afgelopen maanden heb ik vele uren achter de naaimachine gezeten met mijn collega's Petra en Yink. Vandaag was het moment suprême eindelijk aangebroken: de drie jeansbankjes van PL3 Ontwerpen, bedoeld voor het Wilde Westen, waren helemaal klaar. Super ontwerp van PL3 Ontwerpen waarin vele afgedankte spijkerbroeken een nieuwe bestemming kregen als strakke bankhoes.
Nieuwe spannende combinaties met hout
Mijn creatieve vermogens hebben wel een flinke swung gekregen sinds ik bij die twee community artprojecten werkzaam ben. Ik kan er over zoveel leuke aparte materialen beschikken en sparren met collega’s dat ik niet kan wachten om weer nieuwe dingen met hout te proberen.
Voor een expositie in het Stadskantoor heb ik een combinatie van een meubel met speelgoedknuffels bedacht. Uit knuffels heb ik lapjes geknipt, en deze lapjes zijn om een oud caféstoeltje gedrapeerd en vastgenaaid. Hopelijk hufterproef genoeg staat ie binnenkort in de ontvangsthal van het Stadskantoor Gemeente Utrecht, waar Tour d’Artistique tot eind december knuffelmeubilair exposeert.
Door anders naar een materiaal te kijken ontstaan ineens nieuwe gezichtspunten, nieuwe combinaties, en uiteindelijk hele gewaagde ontwerpen. Niet zo veilig als decoratief schilderwerk op meubels, maar wel heel spannend om te maken.
Nieuw project: caravan ombouwen naar een dubbeldekker
Wedstrijd in upcyclen in een pop up studio
Vandaag was ik de hele dag op het Werkspoorkwartier in een pop up studio van het Utrecht Sustainability Institute. Met een aantal enthousiaste ontwerpers werd ik uitgedaagd om van een berg oude troep een nieuw ontwerp te maken. Ik koos uit die berg een kastonderstel en maakt er een kapstok van, met drie gigantische knoppen, om jassen aan op te hangen, een spiegel en nog vier plankjes voor tijdschriften.
Overigens bleek na de lunch dat het ook een wedstrijd was. De allerhande troep was bij bedrijven op het Werkspoorkwartier opgehaald, met de gedachte om circulaire producten te maken met het afval dat het industrieterrein zelf veroorzaakt. Welke aanwezige kon het beste circulaire product bedenken? De winnaar had het lumineuze idee om uitgedroogde verfkwasten met kunststoffen heften te verbuigen tot kapstokhaakjes. Ik kan mij alleen niet voorstellen dat de Gamma zelf kapstokken gaat maken van uitgedroogde kwasten die klanten terug komen brengen. Die klanten gooien die goedkope kwasten gewoon weg. En de schildersbranche haalt op het industrieterrein professionele verfkwasten met een houten heft en daaraan valt niks te buigen. Idee is leuk, praktische uitvoering is utopie.
Oma’s Caravan is open voor expositie
Vorige week hoorde ik dat mijn ‘Oma’s Caravan’ klaar moest zijn voor een expositie. Dus ik heb er nog een schepje bovenop gedaan en hem in een sneltreinvaart afgemaakt. In twaalf weken tijd heb ik het oude vehikel omgetoverd in een bejaardenpaleisje. Door een lage kast eruit te slopen en van de resten een nieuwe wand te timmeren, deze behangen met een bloemetjes behang, een paar kasten te timmeren van sloophout, oude klederdrachtpoppetjes slash meubeltjes slash gordijntjes toe te voegen en als klap op de vuurpijl een aantal omaatjes aan de buitenkant te schilderen. In de verfspuitbus walmen en op de grond rondslingerende troep van mijn collega’s ….. and I love it. Met de andere kunstcaravans is ie nu naar de voormalige vliegbasis Soesterberg gesleept. Daar heb ik hem vandaag in de stromende ijskoude regen klaargemaakt voor de expositie dit weekend. En nog het bovenlicht met duct tape waterdicht moeten maken, ben benieuwd hoe lang dat daar blijft zitten. De saamhorigheid in het hele team vond ik groots: iedereen hielp elkaar met inrichten en deelde elkaars voedsel.
Het is eigenlijk raar, ik exposeer niet onder mijn eigen naam. Maar ik ben hartstikke trots en opgewonden over het resultaat en mijn bijdrage in de hele karavaan van kunstcaravans.
